سحر كه مي شود دانه هاي شبنم يكي يكي فرو مي ريزند
باران ديشب كلي سر و روي برگان زرد پاييزي را نوازش داده
و حال هنگام روي سبك كردن است
پاكي دانه هاي شبنم
شايد حتي پاكي واژه مناسبي نباشد
اما سحرگاهان تنها پاكي نيست
كرم هاي خاكي هم از لانه بيرون مي ايند
تا كه شايد با شبنم هاي فرو چكيده درختان گلويي تازه كنند
واي بر ان قطره شبنمي كه در دل سياه كرم جاي گيرد
و خدا به داد ان شبنمي برسد
كه در گلوي تشنه از هوس من رود
واي بر ان قطره اگر با هوسم مخلوط شود
و دامن پاكش را به فروش رساند


******
از نوشين عزيزم هم به خاطر لطفش تشكر مي كنم.

تو هم ميبيني؟
تا به حال به چشم من به دنيا نگريسته اي؟
به بخار خارج شده از قوري چاي زل زده اي؟
يا فقط محو تماشاي خود در اينه خيالي؟
تا به حال موهاي به هم چسبيده خودت را درون اينه ديده اي؟
كه از زور چربي به فرق سر چسبيده باشند؟
يا بي هدف در خيابان ها پرسه زده اي كه شايد اين ساعت گوشه چشمي نشان دهد و اندكي به جلو برود؟
يا تنها محو كاري؟
تا به حال شده بپرسي كه منجي قرار است چه براي تو به ارمغان اورد؟
يا اينكه در سال اينده اگر در تنگ بلور هقت سين ماهي نبود چه مي شود؟
مسلما دنيا زير و رو نمي شود
اما امروز واقعا لحظل اي بي هدف پرسه زن
شايد حتي گذر زمان را نيز حس نكني
ان وقت درون دل به خودت بگو كه چقدر شادي
خنده دار است
گذر زمان و شادي!
هه هه
گريه اورتر است
اما چه كنم اگر اني بي هيچ انديشه اي سپري شود ان روز برايم بهشت خواهد بود!!!
چه بيهوده اسمان را به ريسمان پيوند ابدي مي دهم
بي انكه حتي تلاشي كنم در حال گذرم
محو تماشاي كوچه اي بن بست بودم تا زماني كه ديدم خود درحصار ان محفوظم و چاره اي جز بيرون كشيدن تن خسته از ان ندارم
وه كه چگونه حرف بيهوده مي زنم
وه كه چقدر تنهايي را دوست دارم و از ان متنفرم
ان خدايي كه در ان بالاست و اين بنده اي كه در زمين است همه را امروز به سخره مي گيرم
باشد كه فردا انها مرا در حلقه سخره غرق كنند

در ان سوي دنيا
در دورترين مكان ممكن
در ان تكه خاك بيگانه
كلبه اي است
در ان كلبه پر از تو و خالي از توست
پر چون بي تو معنايي ندارد
خالي چون ديگر تويي وجود ندارد
در ان شب سرد و سهمگين كه كلبه
در زير اماج حمله شهاب ها قرار گرفت
من با خود خواهي تمام خود را از پنجره بيرون انداختم
بي انكه به تو بيانديشم
بي انكه حتي لحظه اي تو را در خاطر اورم
شايد هم كه تو مرا از پنجره به بيرون افكندي
تا جانم را براي عمري مديون تو باشم
اما امروز ارزو مي كنم كه هنوز در ان كلبه در اغوش تو بودم
ارزو مي كنم كه اي كاش شهاب مرگ من و تو را با هم دفن كرده بود
اي كاش در ان كلبه دلكم جا نمي ماند
اي كاش من هم مي توانستم عاشق شوم

گر از بيرون بيايي گر از درون
چه بماني چه چند روزي مهمان باشي
قدمت سبز باد
اما در جايي كه قدم مي گذاري اندكي نظاره كن
شايد كه در انجا كودكي بيني نيازمند
زني ببيني تنها
و مردي ببيني معلول
اما هيچگاه جاي پايي از ترحم مگذار
انها نگاهت را مي خواهند
و من تنها وجودت را

صداي پاي پرستوهاي عاشق را مي شنوي؟
كه در حال كوچ كردن از اين شهر غريبند؟
ايا اصلا صداي امدنشان را شنيدي كه انتظار داشته باشم چشمانت از نگراني رفتنشن بغض الود شود؟
خداي من حتي درختان هم لحظه شماري رفتنشان را مي كنند
جرم زيستن
جرم زيبا ديدن
جرم زيبا بودن
و مني كه هر روز بر پشت بام عشق دانه هاي محبت را پخش مي كردم
از فردا فقط درو خواهم كرد
كاش دانه ها هم با كوچ انها تمام مي شد
كاش عمر من هم با اين كوچ به پايان مي رسيد

شايد فردا صداي پاي قورباغه ها را بشنوم
شايد كه در كنار رود برايم ناله سر دهند
يا كه شايد فردا از گوشه اخرين نسترن باقي مانده
بچه گنجشگي به سويم پر كشد
گنجشكك را تيمار خواهم كرد
ولي اگر در راه رسيدن كلاغي او را ازرد من چه كنم؟

زندگي يك راز است هر قدر بيشتر بشناسي زيباتر خواهد بود لحظه اي كه ناگهان زندگي را زندگي مي كني وبا ان جاري مي شوي پيوندي وجد اميز بين تو و زندگي رشد مي يابد نمي تواني بگويي چگونه پيوندي است زيبايي ان به همين گونه گي ان است همين ژرفاي بي انتها اوج زيبايي ان است

در غياب ماه امشب ستاره ها سويي ندارند
در غياب خورشيد امروز ابرها پاره پاره مي گريند
در غياب تو امشب من چه كنم؟
بگريم يا كه اينكه بي فروغ تا صبح چشم به در بدوزم؟

امروز كه بهار است بيا تا زندگي كنيم
شايد كه فرداي زمستان ديگر جاني نباشد
جان نه از براي هدر دادن است بلكه از براي زندگي بخشيدن است
فردا كه حديث جدايي را از برايت خوانند
مي نشيني و از براي امروزت مي گريي
پس اين دو روزه بهار را بهاري باش

وقتي به افق چشم مي دوزي و هيچ نمي بيني مشكل اين نيست كه در ان اسمان و در ان سرزمين پهناور چيزي نيست كسي نيست بلكه مشكل انجاست كه چشم تو توانايي ديدن ندارد. قلب تو امادگي درك ندارد وشايد كه تو براي ديدن زاده شده باشي ولي هنوز زمان ديدن فرا نرسيده. وقتي در چشمان كسي خيره مي شوي مي تواني عشق ببيني نور ببيني هوس ببيني و زندگاني. و از همه زيباتر نگو كه عشق است بلكه ان نور زندگاني است كه به تو هم ياراي زندگي و لطف و صفا مي دهد. ان نوري كه تقريبا يافت نشدني است. شايد اگر در چشم صدها نفر خيره شوي فقط يك نفر انرا داشته باشد.
ولي مي داني مشكل ما كجاست؟
مشكل انجاست كه وقتي ان نور را مي بينيم نه تنها دركش نمي كنيم بلكه سعي در نابودي ان داريم و اگر زماني موفق نشديم سعي در نابودي ان چشمان داريم.
بياييم امروز دست در دست اسمان دهيم و ارزو كنيم كه ما هم روزي قلبي به ان وسعت داشته باشيم. بياييم براي خوشي ديگران ازته دل خوشحال باشيم نه اينكه در ته دل ارزوي بدترين را برايشان داشته باشيم. بياييم از امروز حسادت را كنار بگذاريم.