تا حالا این موضوع براتون جلب توجه کرده که چقدر براتون گرون تموم می شه اگر یک نفر بخواد از شما جدا بشه؟ حتی اگر هیچ احساس خواصی به اون نداشته باشین؟ جدایی اصولا سخته وای بر روزی که احساس کنید به قدر سر سوزنی طرف رو دوست دارین! در این جور اوقات گریه میاد سراغتون ولی از من به شما نصیحت که مبادا گریه کنید چون تنها چیزی که عایدتون می شه خورد شدن غرورتونه!
شده تا حالا به طور احمقانه ای کسی رو دوست داشته باشین وبعد از مدتی متوجه بشین که وای بر شما که عمرتون بر باد رفت بی هیچ حاصلی؟ در این حال چه می کنید؟ یک ذره سرزنش خودتون بعدش چی؟ نمی تونی عمر رو بر گردونی پس چه می کنی؟ بهتره به تجربه ای که کسب کردی فکر کنی ونتایج مثبتی که تو زندگی اینده می گذاره این جوری از ته دل متوجه دردت می شی اگه از این وضع جان سالم به در بردی بدان که شجاع ترین ادم دنیا یی.
بر عکسش هم هست که فکر کنی چقدر از کسی بدت میاد بعد که رفت ببینی که هیهات چه فرشته ای رفت! و وای به حالتون اگه طرف هیچ وقت پیداش نشه چون حالا بیا و عذاب وجدان رو اروم