سلام
امروز يك مطلبي در يك وبلاگ خواندم كه واقعا خيلي ناراحت شدم ... ما ايزاني ها چرا از اصل خود دور شده ايم؟ چرا ديگر افتخاري نسبت به اصل و نسب خود نداريم؟ چرا ديگر ابهت خود را فراموش كرده ايم؟ چرا به جاي نشستن وپرداختن به گذشته ديگران سعي نمي كنيم گذشته خود را بيابيم؟
ارته ميس در ايران باستان به صورت جدا نوشته مي شده حرف ه به مرور زمان خذف شده است . در ايران باستان به معناي شجاع در غرب كه وسعتش به چين و ما چين مي رسيده و در شرق كه سر حدش به يونان مي رسيده به معناي مقدس بوده است طبق شنيده هاي من هنوز در اردبيل سر دري به اين نام وجود دارد . در زمان خشايار شاه كه بعد از كورش كبير و داريوش از بزرگترين شاه هاي هخامنشي بلكه از بزرگترين شاهان ايران بوده سردار نيروي دريايي ارتش او بوده و يكي از افتخار اميز ترين زنان ايراني بوده .
و در زبان يوناني كه الهه خوانده مي شود از زبان ايران باستان الهام گرفته شده است . چه خوب است فرهنگ خود را بشناسيم نه اينكه به فرهنگ هاي ديگران بپردازيم و از خود غافل بداشيم ...
باعث افتخار من است كه چنين نامي دارم و ان را با هيچ گنجي تعويض نخواهم كرد و سرم را به نشانه احترام به اين بانوي ايراني خم مي كنم .... پاينده باشي ....